Een voorstelling over spreken, zwijgen, zilver en golddiggers

We zien een eindeloze diepte. We zien mensen die hun kansen verkijken. We zien het water aan hun lippen staan, het kippenvel op hun benen, hun badpak vergeten. Maar toch. Met of zonder duikbril. Door de knieën. Rug buigen. Armen strekken. Handen in positie. Adem in. Adem uit. Zet af.

We schreeuwen. We nuanceren. We wachten op dat ene juiste moment. We really don’t care. Do we?

Emma Buysse en Luna Joosten studeren momenteel aan de acteurs- en regieopleiding aan de Toneelacademie Maastricht. Ze delen hun nuchtere kijk op de wereld en voorliefde voor absurdisme in het theater. ​Voor deze voorstelling verdiepten ze zich in activisme. Ze gingen met mede-millenials in gesprek en de vloer op om hun angsten en idealen inzichtelijk te maken.

Concept & tekst: Emma Buysse & Luna Joosten // Spel: Emma Buysse, Luka Kluskens, Bob Ott & Amy Rombout // Regie: Luna Joosten // Posterbeeld: Izak Berman // Met dank aan: Theater de Generator & Theater Ins Blau

In de media: Interview Cultuurfonds Leiden
”Er is op het moment zoveel aan de hand. Er worden zoveel marsen gelopen, voor het klimaat, voor diversiteit. Je kunt vluchtelingen helpen op Lesbos, je druk maken om fast fashion, vegetariër worden. Er is zoveel te kiezen dat ik om me heen merk dat mensen lamgeslagen worden door alles waar je een politieke mening over moet hebben. En hoe ver moet je gaan in activisme? Als je wel je afval scheidt maar ook een iPhone hebt, ben je dan hypocriet?”