Facebook reviews

• I FEEL DIRTY Anyway - Co-productie van de Vrouwen van Wanten, Emma Berentsen en Senna Pauli, Mezrab, dinsdag 12 september 2017, 21:30, Amsterdam Fringe Festival Bij binnenkomst in dit theater liep ik al tegen het eerste probleem aan. Wie wel eens met mij naar een voorstelling is geweest weet dat mijn ''theater ritueel'' begint met een bak koffie. Dat is standaard en misschien wel bijgeloof voor mij. Dit theater ''doet geen koffie''. Huh? Geen koffie? Terwijl er achter de bar een koffie apparaat staat? Ze had wel een kop sterke thee voor me... Ik hoef geen thee, ik wil koffie. Geen koffie, doe dan maar een cola light. Die was blijkbaar op want ik kreeg gewone cola. Top... Bij het zoeken van een stoel opdat ik zo weinig mogelijk last heb van andere mensen was de enige mogelijkheid om aan de zijkant te gaan zitten, maar dat hield wel in dat ik een gedeelte van het podium niet kon zien in verband met een paal / zuil die in de weg stond. De voorstelling op zich heeft een interessant thema: ''I feel dirty anyway gaat over de hoopvolle poging om de veelheid van waarheden over seksueel geweld te vertellen en zo haar complexiteit bloot te leggen. Op basis van interviews met de makers schreef Senna Pauli een theatertekst over hun persoonlijke ervaringen met seksueel geweld.'' De uitwerking hiervan was helaas voor mij enorm moeilijk te bevatten. Het thema werd gegoten in de vorm van een pilot episode van een nieuw tv programma, wat voor mij enorm afleidde van de waarheden en uitleg over seksueel geweld. De 3 actrices op het podium deden naar mijn idee hun best om het zo goed mogelijk over te brengen maar het bleef voor mij moeilijk om bij te blijven wie op welk moment welke rol speelde. In het begin ging het over Victim - Blaming met hele goede en duidelijke voorbeelden. Bijvoorbeeld er valt een tak op je auto -> Ja, dan had je je auto daar maar niet moeten neerzetten. Daarna werd het heel erg onduidelijk. De actrices speelden zowel het slachtoffer als de dader van de ander zonder echt onderscheid te maken ik karakter, stem of iets anders. Op zich een heel goed thema maar naar mijn mening had hier zoveel meer in kunnen zitten. De vrouw die naast me zat, zat meer op haar telefoon te kijken dan naar het podium en de twee mensen daarnaast waren meer met elkaar in gesprek. Ik moet wel nog even zeggen dat ik daarna op FB een aantal vragen heb gestuurd naar deze productie en daar heel duidelijk antwoord op heb gehad, waardoor het hele verhaal voor mij meer duidelijk werd. Is deze productie autisme vriendelijk? Nee voor mij niet, maar dat wil niet zeggen dat deze voorstelling helemaal niet deugd. Het is immers een heel goed thema voor het theater en voor anderen misschien wel heel erg goed te begrijpen.
  Geplaatst op 19 juni om 07:54 door Remco Van Grevenstein Ââ