Een kunstmatig gegenereerd tv-programma, een griezelige droom na een nachtelijke ‘doom scroll’, misschien nog iets griezeliger.  

11 3 8 7 is een voorstelling geïnspireerd door de uitbundige fantasieën die we online fabriceren, en hun tegenstrijdige relatie met een steeds vijandiger wordende realiteit om ons heen.  

Van gerichte advertenties tot op maat gemaakte nieuwsberichten, vlogs, gamestreams en lifestyle-influencers, het stuk neemt virtuele representaties van “echte” menselijke interacties mee naar het onbekende – vergelijkbaar met hoe een AI-machine inhoud vervormt wanneer daarom wordt gevraagd. Symbolen lopen over en spreken elkaar tegen. Betekenis komt samen, om alleen vervolgens weer op te lossen.  

11 3 8 7 vult de ogen met gepolijste beelden, maar de verpakking is hol. Achter het glanzende uiterlijk van zijn fictieve karakters gaat een verontrustende sfeer schuil die bijna niet te vatten is. Alsof je alleen door een verlaten winkelcentrum dwaalt, achtervolgt het zijn kijkers met de koude rillingen van een kille, gefabriceerde afwezigheid.