Gesitueerd op de drempel van spirituele overgang, bevindt deze voorstelling zich in een tussenruimte waar verleden en heden samenvallen. In de tijdloze verstilling van het vagevuur stelt het werk existentiële vragen: Hoe drukt het lichaam morele waarde uit? Wie bewaakt de doorgang naar het hiernamaals? En in hoeverre vormt deze poortwachter de bewegingen van zielen die hun weg uit een staat van eeuwig verlangen proberen te belichamen?
  

Het kunstenaarsduo WRAITH roept een ritueel tribunaal op waarin het podium fungeert als plaats van morele ondervraging. Het publiek wordt aangespoord zelf tot een oordeel te komen. In plaats van verlossing onthult het werk de kwetsbaarheid en hardheid van het oordelen zelf. Chaos, fragmentatie en lichamelijke onrust worden omarmd. Beweging ontstaat in wisselwerking met live uitgevoerde analoge en digitale klanken, die een klanklandschap vormen waarin het vagevuur weerklinkt. Geluid wordt een verlengstuk van het lichaam – een echo van zijn spanningen, verlangens en verstoringen.