Verbonden door een mechanische structuur vinden twee performers elkaar, voelen elkaars lichaam en beweging in een situatie van afstandelijke intimiteit. De performers proberen voortdurend een evenwicht te vinden tussen zichzelf en de ander, zich over te geven, op elkaar te leunen en op elkaar te vertrouwen. Ze redden, bewegen en houden elkaar vast, maar ten koste van zichzelf?  

De voorstelling onderzoekt wat verbondenheid betekent: de angst voor controle, op elkaar leunen én vertrouwen, in een streven om intimiteit. Geïnspireerd door queer ervaringen van jezelf vervormen, aanpassen en openstellen, komt de voorstelling tot stand als bewegende installatie, waarin twee performers hangen. Door hun gezamenlijke beweging transformeren ze voortdurend de vorm van de installatie, maar elke veranderende vorm manipuleert ook de individuen, hun lichaam, bewegingen en hun verhouding tussen macht en zorg.