duur van de voorstelling: 25 min
Een microkosmos bevrucht zichzelf met geest-bloed. Bij gebrek aan menselijke interactie faciliteert de Cypriotische bufferzone het nieuwe leven te regenereren. In zijn solovoorstelling verkent Elias een visie op de post-apocalyptische vergeten zone van zijn thuisland door middel van een audiovisuele synthese. Een anamorfe schaduw verbeeldt de dans van een behekst en verlaten gebied door een eeuwigdurende wapenstilstand tussen Noord en Zuid. “The New Buffer Zone” is een poging tot zelfverzoening, gemarkeerd door verlangens, die de scheiding overstijgt, de doorgaande beweging van sensualiteit creëert een eindeloos ritmisch organisme in een progressieve evolutie.
Elias Klark (Nicosia, 1999) is een danser en performancekunstenaar uit Cyprus. Zijn werk weerspiegelt thema’s als gevestigde kolonies, nationale diaspora en gemilitariseerde staten. Zijn onderzoek beweegt tussen een agency en de paradox van het uit elkaar vallen. Waaruit de complexe geopolitieke kwesties van zijn land worden doorkruist, en komt de ervaring van zijn verplichte dienst in de Cypriotische Nationale Garde naar boven . Geïnspireerd door de Bufferzone van Cyprus werkt hij met grenzen, beperkingen en liminale ruimtes, opgevat als lege velden die moeten worden opgevuld en getransformeerd naar creatief territoria.
Door problemen collectief te onderzoeken, stelt hij tools samen om relaties te verbeteren en bevrijde lichamen te vormen, die een creatieve wereld voor elkaar creëren. Landschap speelt een centrale rol in Klarks onderzoek. Het wordt benaderd op een conceptuele manier, waarbij somatische praktijken en harmonieuze composities samenkomen, en ontdekt de schoonheid die in langzaamheid zit, en het gevoel van vervaging dat belichaming met zich meebrengt. Licht- en geluidsontwerp maken deel uit van zijn performatieve onderzoeksvelden. Klark zal in 2026 afstuderen aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Hij toonde zijn werk op Diverse-it Arts Festival, On Bodies Festival en Summer Dance Festival.