Twee wezens bestaan in een groene leegte. Deze afgrijselijke vlakte strekt zich uit in alle richtingen, waardoor ze niet meer in staat zijn het alles van het niets te onderscheiden. De grenzen van hun bestaan vervagen, terwijl ze een intense verbondenheid voelen met alles wat was, alles wat is, en alles wat ooit zal zijn. Alles is mogelijk omdat er nooit iets zal gebeuren. In de leegte dreigt gevaar door hun onaantastbaarheid. Ze raken verstrikt in een wrede dans, waarin hun ellende een vreemd genot voortbrengt. Verbijsterd door mogelijkheden, gegrepen door angst en geprikkeld door vreugde, worden ze tot het uiterste uitgerekt. Een diep verlangen naar geborgenheid en troost sluipt naar binnen, leidend tot een koortsige zoektocht naar dekens. 

Deze fysieke en beeldende performance toont een atmosferische verkenning van de leegte. Een leegte die weerklinkt vanuit, rondom, en dwars door de lichamen van de performers.